Voor beide consumenten geldt dat zij reeds tientallen jaren klant waren bij de bank en naar tevredenheid gebruik hebben gemaakt van haar dienstverlening. Door emigratie wonen deze consumenten inmiddels buiten de Europese Unie. Zij gebruikten hun Nederlandse betaalrekening, met bijbehorende betaalpas en pincode, ondermeer voor de storting van pensioeninkomsten en AOW-uitkering en voor betalingen in Nederland. Ieder afzonderlijk willen de consumenten dat zij hun betaalrekening bij de bank kunnen voortzetten. De bank heeft aangegeven dat zij door de huidige wet- en regelgeving bepaalde bancaire diensten niet langer buiten de Europese Unie kan aanbieden zonder een daarvoor vereiste vergunning. Het bedienen van klanten buiten de Europese Unie brengt voor de bank steeds meer risico’s en extra kosten met zich mee. Dat heeft de bank doen besluiten om de dienstverlening aan alle klanten buiten de Europese Unie te beëindigen. Zij maakt daarop geen uitzonderingen.

Ruimschoots tijd voor alternatief

Uitgangspunt voor de Geschillencommissie is dat de bank zich moet houden aan de geldende wet- en regelgeving, ook van het land waar de cliënt woont. Van de bank kan niet worden verwacht dat zij onevenredige kosten maakt of risico’s moet nemen om een betaalrekening voor een consument buiten de Europese Unie voort te zetten. Daarnaast merkt de Geschillencommissie op dat de consumenten met zes maanden ruimschoots de gelegenheid hebben gehad om een alternatief te zoeken. Op de bank rust geen verplichting om een basisbetaalrekening aan te bieden aan consumenten die buiten de Europese Unie wonen. Een bank die in Nederland bancaire diensten aanbiedt aan consumenten, is wettelijk alleen gehouden een basisbetaalrekening te verstrekken aan consumenten woonachtig binnen de Europese Unie.

Hoewel de Geschillencommissie begrijpt dat het beëindigen van de bancaire relatie voor de consumenten niet wenselijk is, kan zij niet anders dan concluderen dat de bank de betaalrekening om genoemde redenen heeft mogen beëindigen.

Bron: Kifid