De Commissie heeft de vraag te beantwoorden of Consumenten er gerechtvaardigd op mochten vertrouwen dat aan hen de rente geoffreerd zou worden die genoemd werd in het renteaanbod.

Drie partijen

De Commissie merkt op dat in dat kader van belang is de juridische verhouding tussen drie partijen, namelijk de Bank als aanbieder van de geldlening, adviseur als hulppersoon van Consumenten en tot slot Consumenten zelf.
De wetenschap en fouten van adviseur worden toegerekend aan Consument.

Kennis adviseur acceptatievoorwaarden

In dat kader heeft de Bank er naar het oordeel van de Commissie terecht op gewezen dat het op de weg van de adviseur lag om bekend te zijn met de acceptatievoorwaarden die door de Bank werden gehanteerd. Bij een eventuele onduidelijkheid mag worden verwacht van een adviseur dat deze contact opneemt met de geldverstrekker en vragen stelt, zeker als Consumenten zelf over de in de renteofferte dubbel verleende duurzaamheidskorting aan de adviseur vragen stellen

Dubbel

In dat kader acht de Commissie van belang dat uit het klachtdossier blijkt dat adviseur ook heeft geconstateerd dat de duurzaamheidskorting tweemaal verstrekt werd. In een dergelijk geval is het aan adviseur om nadere vragen te stellen aan de Bank en na te gaan of het werkelijk de bedoeling was de korting dubbel te verstrekken. Door die vragen niet te stellen mocht adviseur er niet op vertrouwen dat de rentetarieven klopten. Bij het voorgaande komt nog dat, anders dan Consumenten betogen, de Energieprestatie Coëfficiënt van ten hoogste 0,4 niet gelezen kan worden als een duurzaamheidskorting van 0,4%.

Beslissing

De Commissie oordeelt dat Consumenten geen rechten mochten ontlenen aan het renteaanbod, omdat hun adviseur had moeten weten dat het renteaanbod niet klopte.

Bron: Kifid