Tussenpersonen nieuwe slaven?

Het is een paar dagen geleden dat in Nederland 1 juli 1863 werd herdacht. Degenen die zich interesseren in het nieuws of in vaderlandse geschiedenis, weten dat 146 jaar geleden in Nederland de slavernij werd afgeschaft.

Om de koloniën tot bloei te laten komen verrichtten slaven de arbeid. Onbetaald, onder mensonterende omstandigheden. Eeuwen lang zijn met name west Afrikanen geëxporteerd naar uithoeken in de wereld om hun meesters te dienen. Toen men onder het juk van de slavernij vandaan kwam, was men voor de wet vrij. Maar hoe ging dat in de praktijk?

De vrijgemaakte slaven werden dom gehouden. Educatie werd hen onthouden. Gelijke kansen had men slechts op papier. In het dagelijkse leven was de ongelijkheid nog nooit zo schrijnend geweest. En als je maar lang genoeg te horen krijgt dat je inferieur bent, ga je er zelf nog in geloven. Ze kregen het te horen ook. En hoe! Hoe krijg je dan als bevolkingsgroep het voor elkaar om je zelfrespect te behouden? Om je identiteit uit te durven dragen. Wat moet je doen om niet bang te zijn voor wie je bent?

Stel dat je bent opgevoed door rechtschapen ouders. Ze geven je normen en waarden mee. Stel dat je bent geboren met een goed stel hersens en je hebt een academische graad. En stel je nou eens voor dat je ondanks de tegenwind en de klappen, toch nog een mooie positie hebt gekregen. Gesteld dat….

Ja, alle wegen heb je bewandeld om je legitieme droom na te jagen. Toch word je gebrandmerkt. Iedere keer moet je een stapje harder lopen om geloofd te worden. Je zal wel niet deugen. Het zal wel in je genen zitten. Je zal wel makkelijk aan je geld zijn gekomen. Het kan nooit eerlijk zijn gegaan.

Hoe herkenbaar is dit?
Als je alles over je heen hebt gehad. Als je meester onbetrouwbaar blijkt. Premiespaarloon – geen premiespaarloon. Vut belofte – weg Vut. Overbruggingslijfrente – weg ermee. Gelijk speelveld – hoezo vrijstelling voor banken. Om maar eens wat te noemen. Als je mee hebt gedaan aan Mens Erger Je Niet. Klachteninstituut Verzekeringen wordt KiFid. GiDi wordt verzonnen maar blijkt niet goed. Dat moet een Dienstenwijzer worden. Je gooit een 6, maar je mag er niet uit!

En je meester maar blijven zeggen dat hij jou niet kan vertrouwen. Decennia lang. Tot op het bot. Je weigert het te geloven. Puur vanwege het feit omdat je weet dat het niet zo is. Je droom is legitiem. Je werk is netjes. Je doet het zo goed dat je zelfs werk verschaft. Complete gezinnen eten uit de ruif. Kantoren soms opgericht door grootvader, voortgezet door zoon, overgenomen door de kleinzoon. Hardwerkende mensen die een eerlijke boterham verdienen. Die trots zijn op hun metier. Die voorheen met opgeheven hoofd naar hun gildehuis gingen en de kleinkinderen van hun klanten consulteerden.

Oude tijden herleven weer. Neen, niet de goede oude tijd. Maar een tijd waarin men onder mensonterende, door overheden geschapen omstandigheden en zwaar weer, het hoofd boven water probeert te houden. Een tijd waarin een premier ons weer degradeert tot horige. Een era is aangebroken waarin er weer sprake is van een lijfeigene, overgeleverd aan de nukken van zijn eigenaar. Onwetend dat die slaaf ook maar een mens is. Niet voorgelicht over de leefomgeving van de assurantie tussenpersoon.

Bron: Persbericht STEFA, 04-07-2009