Vergrijzing is een kans, geen bedreiging

Ouderen zijn nauwelijks mobiel op de woningmarkt.
De oudere van nu en morgen is over het algemeen heel actief en mobiel, maar niet op de woningmarkt. Aangezien mensen als ze ouder worden het liefst blijven wonen in hun huidige woning, verhuizen ouderen dan ook niet of nauwelijks. De gehechtheid aan hun woning en woonomgeving is groot. De verhuisgeneigdheid onder ouderen is dan ook gering, evenals hun verhuismobiliteit.
Ter illustratie: in 2010 verhuisde slechts 4 procent van de ouderen in de leeftijd van 65 tot 85 jaar. In de loop van de tijd is deze verhuismobiliteit onder ouderen zelfs nog wat afgenomen; in 1995 verhuisden nog 6 procent van de 65-85-jarigen

Inzet van regio’s op aantrekken van ouderen is vrij zinloos
Ouderen verhuizen niet alleen weinig, maar als ze al verhuizen, dan doen ze dit (net als de meeste mensen) veelal over korte afstand, het liefst binnen de vertrouwde woonomgeving of woonplaats. Ouderen die over lange afstand verhuizen, vormen daarmee –ondanks alle anekdotiek van pensioenmigratie, ‘drenthenieren’ en tweede woningbezit– een zeer kleine minderheid binnen een kleine minderheid. Er zijn geen aanwijzingen dat dit in de toekomst anders zal zijn dan vandaag de dag.

Initiatieven zoals seniorenenclaves, die gericht zijn op het aantrekken van ouderen van elders, zullen daarom naar verwachting weinig succesvol zijn. Regio’s die inzetten op het aantrekken van (actieve en welgestelde) senioren van buiten de regio –hetzij als permanente bewoners hetzij als tweede woningbezitter– hoeven daarvan in elk geval vrij weinig te verwachten. Die spoeling is –ondanks de absolute toename van het aantal ouderen– uiterst dun en de concurrentie met andere
regio’s is groot. De voorbeelden uit de Verenigde Staten van grootschalige retirement communities zoals Sun City in Arizona zijn in de Nederlandse context dan ook weinig realistisch.

Download hier het volledige rapport (pdf 199 pagina's)

Het rapport is opgesteld door het ‘Werkverband Periodieke Rapportage Bevolkingsvraagstukken’ (WPRB), een samenwerkingsverband van het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut (NIDI-KNAW, voorzitter), het Centraal Planbureau (CPB), het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).