(V)echtscheiding: Hof sluit aan bij wat ouders fiscaal hebben afgesproken.

Ouders komen op geen enkele wijze tot elkaar als het gaat om de verdeling van de kosten van verzorging van de kinderen.

De vader voert aan dat hij door een eerdere uitspraak van de Rechtbank teveel kinderalimentatie moet betalen. De ouders dragen in het co-ouderschap in natura  gelijkelijk bij aan de verzorging van de kinderen en moeder kiest er vrijwillig voor om minder dan de vader te werken en daardoor minder inkomsten te hebben. Bovendien wil de vader bepaalde fictieve kosten voor de opvang (kinderen worden nu 1 dag in de week ‘gratis’ door de grootouders verzorgd) in mindering brengen op zijn draagkracht.

Moeder stelt daar tegenover dat het niet per definitie zo is dat bij een co-ouderschapregeling van een gelijke kostenverdeling wordt uitgegaan, dat zij altijd al minder dan de vader heeft gewerkt, kampt met ADHD en dat zij niet de achtervang (van de grootouders) heeft zoals de vader. Kosten die niet daadwerkelijk worden gemaakt zouden ook niet moeten worden meegenomen in de verdelingsvraag.

De ouders hebben een mediator geraadpleegd in de zaak. De mediation zou ertoe hebben kunnen leiden, dat de ouders nader tot elkaar waren gekomen, maar dit heeft volgens zowel de ouders als de mediator slechts tot een “deelovereenstemming geleid”. Het feitelijk - zo veel mogelijk gelijkelijk - verdelen van de zorg impliceert ook een gelijke verdeling van de kosten voor de kinderen. De ouders hebben daartoe het fiscale klimaat geschapen door de drie kinderen op verschillende adressen in te schrijven, twee bij de  moeder en één bij de vader. In de praktijk verblijven ze de helft van de tijd bij de ene en de helft van de tijd bij de andere ouder.

Uitspraak Hof; volg de fiscale keuze bij het verdelen van de kosten

Het Hof stelt vast, dat partijen in een voortdurende en niet aflatende strijd zijn gewikkeld over de financiële bijdrage, die ieder levert in de kosten van de kinderen. De ouders stellen dat sprake is van co-ouderschap, maar daarvan is naar het oordeel van het Hof geen sprake waar het gaat om het nemen van een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de financiële zorg voor de kinderen.

Het Hof vernietigt wel de eerdere uitspraak die de Rechtbank heeft gedaan en komt tot een verrassende conclusie over de verdeling van de kosten. Het Hof gaat ervanuit dat elke nieuwe verdeling en iedere argumentatie daarvan slechts tot nieuwe geschillen zal leiden, omdat partijen op geen enkele manier bij elkaar lijken te kunnen komen. Omdat de ouders er om fiscale redenen voor hebben gekozen om de kinderen op twee adressen in te schrijven, gaat het Hof ook in de verdeling van de kosten uit van deze fiscale situatie. De totale kosten van de verzorging van kinderen bedragen  €1.500,- per maand, of 500,- per kind. Het Hof volgt het standpunt van de vader over de fictieve opvangkosten niet, waardoor de totale kosten, gelet op alle overige omstandigheden gelijkelijk over de ouders kunnen worden verdeeld. Dit brengt mee, dat de vader per saldo tot een bedrag van (€ 750,- minus € 500,-) € 250,- per maand zal moeten bijdragen in kosten van de kinderen, die bij de moeder staan ingeschreven, derhalve een bijdrage van € 125,- per kind per maand.

Bron: Rechtspraak