Verduidelijking aflossingseis eigen woning

Artikel I, onderdeel E (artikel 3.119c van de Wet inkomstenbelasting 2001)

Het in artikel I, onderdeel E, opgenomen artikel 3.119c, achtste lid, van de Wet IB 2001 betreft een verduidelijking die in het bijzonder van betekenis is voor het derde, vijfde en zesde lid van genoemd artikel 3.119c.

Artikel 3.119c, derde lid, van de Wet IB 2001 heeft betrekking op de situatie waarbij een schuld waarvoor de aflossingseis geldt of heeft gegolden op enig moment wordt vervangen door een nieuwe schuld, bijvoorbeeld ingeval een lening wordt overgesloten bij een andere bank. Genoemd derde lid bepaalt dan – kort gezegd – dat het aflossingsschema van de oude schuld moet worden voortgezet bij de nieuwe schuld. Het hoeft bij de toepassing van dit derde lid echter niet altijd te gaan om een nieuw aangegane schuld. Het kan ook voorkomen dat eenzelfde schuld aanvankelijk kwalificeert als eigenwoningschuld, daarna tijdelijk niet aan de fiscale voorwaarden voldoet en later wel weer als eigenwoningschuld is aan te merken. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn als over een kalenderjaar niet aan de informatieverplichting (artikel 3.119g van de Wet IB 2001) wordt voldaan, maar het kalenderjaar daarna weer wel. Verder kan het voorkomen dat een schuld oorspronkelijk is aangegaan in verband met een tweede woning die tot de rendementsgrondslag van box 3 behoort, en die woning na verkoop van de huidige eigen woning, bewoond gaat worden als hoofdverblijf waardoor deze vanaf dat moment kwalificeert als eigen woning in de zin van artikel 3.111, eerste lid, van de Wet IB 2001. De bestaande schuld voor die woning kan vanaf dat moment kwalificeren als eigenwoningschuld.

De tekst van artikel 3.119c, derde lid, van de Wet IB 2001 sluit niet goed aan op de situatie dat er al een bestaande schuld is, omdat daarin uitsluitend het aangaan van een nieuwe schuld wordt genoemd. Zo zou twijfel kunnen bestaan over het antwoord op de vraag of een schuld die reeds bestaat, maar geen eigenwoningschuld is, en die op enig moment kwalificeert als eigenwoningschuld, ook onder de werking van dit lid valt. Om die twijfel weg te nemen wordt in het voorgestelde achtste lid bepaald dat onder het aangaan van een nieuwe schuld mede wordt verstaan het gaan kwalificeren van een bestaande schuld als eigenwoningschuld.
Voor de toepassing van de aflossingsformule geldt dus in dat geval dat het aflossingsschema voor de (opnieuw) kwalificerende schuld moet worden gebaseerd op de rentevoet op het moment waarop de bestaande schuld (opnieuw) kwalificeert als eigenwoningschuld (derde lid, onderdeel b). Als verstreken looptijd vanaf het moment direct voorafgaand aan het aangaan van de nieuwe schuld geldt in dat geval dus de verstreken looptijd na het moment waarop de schuld (opnieuw) kwalificeert als eigenwoningschuld (derde lid, onderdeel c).

De voorgestelde verduidelijking geldt ook voor artikel 3.119c, vijfde lid, van de Wet IB 2001, waarin (aldus) is bepaald hoe de aflossingseis moet worden toegepast indien de voorgaande schulden verschillende looptijden hadden en voor een lager bedrag dan dat van deze gezamenlijke schulden nieuwe schulden worden aangegaan of bestaande schulden (opnieuw) kwalificeren als eigenwoningschuld.
Ten slotte geldt de verduidelijking eveneens voor artikel 3.119c, zesde lid, van de Wet IB 2001, waarin (aldus) kort gezegd is bepaald hoe de aflossingseis moet worden toegepast indien tot een hoger bedrag dan dat van de voorgaande schulden nieuwe schulden worden aangegaan of bestaande schulden (opnieuw) kwalificeren als eigenwoningschuld.
Het hiervoor genoemde artikel 3.119c, achtste lid, van de Wet IB 2001 werkt terug tot en met 1 januari 2013, de datum waarop de aflossingseis is ingevoerd.

Bron: Rijksoverheid