Claim tweelingbroer vrijstelling Successiewet als partner mislukt

De mediane overlevingstijd na diagnose van erflater was korter dan 6 maanden, waardoor tussen erflater en eiser geen notarieel samenlevingscontract meer kon worden opgemaakt.

Successiewet
Artikel 1a van de Successiewet 1956 (hierna: SW) luidt voor zover van belang als volgt:
“1. In afwijking van artikel 5a, eerste lid, onderdeel b, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen worden voor de toepassing van deze wet en de daarop berustende bepalingen twee ongehuwde personen slechts als partner aangemerkt indien zij gedurende de in het tweede lid genoemde periode:

a. beiden meerderjarig zijn;
b. op hetzelfde woonadres staan ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens of een daarmee naar aard en strekking overeenkomende administratie buiten Nederland;
c. ingevolge een notarieel samenlevingscontract een wederzijdse zorgverplichting hebben;
d. geen bloedverwanten in de rechte lijn zijn, en
e. niet met een ander aan de in de onderdelen a tot en met d genoemde voorwaarden voldoen.

2. De in de aanhef van het eerste lid bedoelde periode is:
a. voor de bepalingen die zien op de heffing van erfbelasting: zes maanden voorafgaand aan het overlijden dat aanleiding is tot de heffing van erfbelasting;
b. voor de bepalingen die zien op de heffing van schenkbelasting: twee jaar voorafgaand aan de schenking.

3. De in het eerste lid, onderdeel c, gestelde voorwaarde geldt niet voor personen die tot het tijdstip van het overlijden of de schenking gedurende een onafgebroken periode van ten minste vijf jaren staan ingeschreven op hetzelfde woonadres in de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens of een daarmee naar aard en strekking overeenkomende administratie buiten Nederland.
(…)”

Beslissing
De rechtbank is van oordeel dat de wetgever binnen de door hem toekomende ruime beoordelingsmarge is gebleven door voor ongehuwden de zes maanden-eis als voorwaarde te stellen om als partner voor de SW te worden aangemerkt. Vanuit het oogpunt van het voorkomen van misbruik van gunstige fiscale faciliteiten, is de termijn van zes maanden niet zodanig lang dat sprake is van onevenredigheid. Van een ongelijke behandeling die in strijd is met het verdragsrechtelijke gelijkheidsbeginsel is dan ook geen sprake.

Lees hier de volledige uitspraak.

Bron: Rechtspraak.nl