Antwoorden op Kamervragen over securitisatievoorstellen

Door bestaande leningen te securitiseren, kunnen banken ruimte vrijspelen op hun balans. Die ruimte kunnen zij gebruiken om nieuwe activiteiten te ondernemen, zoals het verlenen van nieuwe kredieten. Daarnaast kunnen securitisaties gebruikt worden om risico te spreiden.

Retentie-eis
De retentie-eis is een van de belangrijke maatregelen die snel na de crisis is ingevoerd. Deze eis verplicht partijen die een securitisatie uitgeven om altijd een minimaal economisch belang van 5% in de securitisatie te houden. Hierdoor heeft de partij die de securitisatie uitgeeft een blijvend belang bij de goede prestatie van de securitisatie (de zogenoemde skin-in-the-game).

Synthetische securitisatie
Een bijzondere vorm van securitisatie is synthetische securitisatie. Bij reguliere securitisaties wordt het kredietrisico overgedragen door een verkoop van de onderliggende activa aan een andere partij, waarbij deze activa ook niet langer op de eigen bankbalans staan. Bij synthetische securitisatie is geen sprake van een verkoop – en blijven de activa dus op de eigen balans staan. Wel wordt enkel het kredietrisico van de onderliggende activa overgedragen aan een andere partij, door middel van een specifiek contract waarin afgesproken wordt dat bepaalde kredietverliezen worden overgedragen. Dat kan bijvoorbeeld via een derivatencontract of een garantie. Synthetische securitisaties kunnen gebruikt worden om specifieke risico’s over te dragen, of specifieke leningen te securitiseren waarvoor in de reguliere securitisatiemarkt minder animo bestaat (o.a. kredieten met minder goed voorspelbare kasstromen). Daarmee zouden zij bij uitstek geschikt kunnen zijn om mkb-leningen te securitiseren.

Download "Antwoorden op Kamervragen over securitisatievoorstellen" (pdf, 14 pagina's)

Bron: Rijksoverheid