Kamervragen over regeling bekostiging financieel toezicht

Download: "Kamervragen" (pdf, 6 pagina's)

Het omslaan van kosten over individuele marktpartijen, uitmondend in het opleggen van heffingen, gebeurt aan de hand van bandbreedtes waarmee de maatstaven nader worden ingedeeld. In de Regeling bekostiging financieel toezicht worden jaarlijks de bandbreedtes en de tarieven die bij de verschillende bandbreedtes horen vastgesteld. Aan deze Regeling ligt het draagkrachtbeginsel ten grondslag.

Tarieven voor adviseurs en bemiddelaars

De leden van de fractie van de VVD vragen zich af hoe het kan dat een eenmanszaak per persoon drie keer zoveel toezichtkosten betaalt als een advieskantoor met 10 medewerkers. Een voorbeeld. Een eenmanszaak betaalt € 1200 toezichtkosten, te weten een basisbedrag van € 850 en een variabel deel van € 350 per persoon. Ofwel € 1200 per persoon. Een advieskantoor met 10 medewerkers betaalt € 435 per persoon (te weten € 850 + (10 x € 350)/10). In hoeverre vindt de minister dit proportioneel? Is de minister bereid om in overleg met de sector nog eens meer fundamenteel te kijken naar de proportionaliteit en de opzet van de verdeling van de toezichtkosten, als het gaat om de vaste en variabele onderdelen en de degressieve lijn van het variabele deel?

Het voorbeeld dat de VVD schetst is een uitwerking van de degressieve structuur van tarieven in de Regeling bekostiging financieel toezicht, die al geruime tijd wordt gehanteerd. De toezichtinspanning neemt niet evenredig toe met de omvang van de onderneming. Op een advieskantoor met 100 adviseurs wordt niet 100 keer zoveel toezicht gehouden als op een advieskantoor met 1 adviseur. Het gebruik van degressieve staffels leidt er derhalve toe dat een kleine onderneming per eenheid meer kost en meer betaalt dan een onderneming, die op grond van de staffels, groot is. Een advieskantoor met 500 medewerkers betaalt € 170 per persoon ((850 + (20 x €350) + (180 x €320) + (300 x €65))/500).
Door het gebruik van staffels dragen de grootste instellingen absoluut de zwaarste lasten van het toezicht. Bij het vaststellen van de tarieven per staffel wordt een evenwicht gezocht tussen ’draagkracht’ en de toezichtinspanning. Degressieve staffels leiden ertoe dat ook de heffingen van de grote(re) kantoren in verhouding blijven staan tot de toezichtinspanning. Ik acht dat redelijk en proportioneel. Dat geldt ook in de specifieke categorie ‘Adviseurs en bemiddelaars’ van de AFM. Ik zie geen aanleiding om de vaste en variabele onderdelen en de degressieve lijn van het variabele te heroverwegen.

Bron: Rijksoverheid

Bron: Rijksoverheid