Claim Financieel adviseur is verjaard

De Consument (financieel adviseur) acht de wijze waarop de bank de maximale leencapaciteit heeft berekend roekeloos, met name gelet op het feit dat de bank de ontrekkingen uit het effectendepot bij de woonquote heeft opgeteld. Er was sprake van een verpande beleggingsrekening, met 8% ontrekking

De aangeboden geldlening is een zogeheten perpetuum mobile. Een deel van de geldlening wordt gebruikt om te beleggen. Met het rendement op de beleggingen dienen vervolgens de hypothecaire lasten te worden voldaan. Als het rendement op de beleggingen echter tegenvalt, kan Consument de hypothecaire lasten (mogelijk) niet meer betalen.

Artikel 3:310 lid 1 BW luidt als volgt:
“Een rechtsvordering tot vergoeding van schade of tot betaling van een bedongen boete verjaart door verloop van vijf jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de benadeelde zowel met de schade of de opeisbaarheid van de boete als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden, en in ieder geval door verloop van twintig jaren na de gebeurtenis waardoor de schade is veroorzaakt of de boete opeisbaar is geworden.”

Uit voornoemd artikel volgt dat een rechtsvordering tot vergoeding van schade verjaart door verloop van vijf jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de benadeelde zowel met de schade als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden.
Er hoeft geen bekendheid te zijn met alle componenten of met de gehele omvang van de schade. Voldoende is dat de schuldeiser daadwerkelijk in staat is de vordering in te stellen. Het gaat om een subjectieve bekendheid, maar voor het gaan lopen van de verjaringstermijn is niet vereist dat benadeelde, behalve met de feiten en omstandigheden die betrekking hebben op e schade en de daarvoor aansprakelijke persoon, ook daadwerkelijk bekend is met de juridische beoordeling van die feiten en omstandigheden.

Oordeel Commissie
De Geschillen Commissie is in het licht van het voorgaande van oordeel dat moet worden aangenomen dat Consument in 2007 zowel met de (toekomstige) schade als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden. Consument heeft dit ter zitting ook onderschreven, in die zin dat hij heeft verklaard dat hij in 2007 constateerde dat de gesloten constructie riskant was en de situatie op langere termijn onhoudbaar zou zijn. Het voorgaande betekent dat de verjaringstermijn van de thans ter beoordeling voorliggende vordering op de Bank in ieder geval in 2007 is gaan lopen. Nu noch Consument, noch de advocaat van Consument heeft gesteld dat de verjaring van de vordering op de Bank is gestuit, moet het ervoor worden gehouden dat de verjaringstermijn van vijf jaar in ieder geval per 31 december 2012 was voltooid, en de vordering van Consument dus reeds was verjaard toen hij de Bank in juli 2013 voor het eerst aansprakelijk stelde.

Lees hier de volledige uitspraak.

Bron: Kifid