Leg dekking en beperking woonlastenverzekering uitgebreid uit

Lees hier de volledige uitspraak.

Dossiervorming en bewijslast

In het onderhavige geval blijkt dat Consument (onder andere) het risico van inkomensterugval als gevolg van werkloosheid wilde afdekken. Adviseur heeft daarvoor de Verzekering geadviseerd. Adviseur heeft de stelling van Consument dat hij de werking van de Verzekering niet goed zou hebben uitgelegd, bestreden. Wat precies tijdens het adviestraject wel of niet is besproken, kan echter niet exact worden vastgesteld omdat daarvan geen bewijsstukken voorhanden zijn. De Commissie gaat voor haar beoordeling uit van de overgelegde stukken, waaronder de adviesrapporten.

Passend advies

Adviseur stelt dat sprake was van een passend advies omdat de Verzekering zowel dekking bood bij werkloosheid ontstaan tijdens een dienstverband voor bepaalde tijd als bij werkloosheid ontstaan tijdens een dienstverband voor onbepaalde tijd en dat de Verzekering dus bij de overgang van arbeidscontracten (van bepaalde naar onbepaalde tijd) aaneensluitend dekking zou bieden. Dit blijkt ook uit de Voorwaarden. Gelet op de wens van Consument om het risico van inkomensterugval als gevolg van onvrijwillig werkloos af te dekken, kan dat derhalve als een passend advies worden beschouwd.

Immers, Consument zou daarmee zowel recht op een uitkering hebben indien hij (onvrijwillige) werkloos was geworden binnen de duur van zijn tijdelijke arbeidsovereenkomst, als ook bij (onvrijwillige) werkloosheid na aanvang van een arbeidscontract voor onbepaalde tijd wat volgens de werkgeversverklaring (onder het voorbehoud van gelijkblijvend functioneren en ongewijzigde bedrijfsomstandigheden) aan hem was toegezegd.

Stellingname Commissie

Echter, in het onderhavige geval is niet gebleken of aannemelijk geworden dat Adviseur Consument (duidelijk) heeft gewezen op het gegeven dat de Verzekering niet zou uitkeren bij werkloosheid na afloop van zijn arbeidscontract voor bepaalde tijd. De Commissie is van oordeel dat het gaat om een voor Consument relevant en reëel risico met het mogelijke gevolg dat Consument premie heeft betaald zonder recht op een uitkering. In de werkgeversverklaring was de voorgenomen omzetting van de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd in een voor onbepaalde tijd gekoppeld aan de clausule “bij gelijkblijvend functioneren en gelijkblijvende bedrijfsomstandigheden”. Het was ten tijde van de advisering in juli 2014 alleszins denkbaar dat de bedrijfsomstandigheden bij een werkgever zouden wijzigen met als gevolg dat de omzetting op 1 oktober 2015 niet zou plaatsvinden. Het lag daarom op de weg van Adviseur om dit risico bij zijn advisering te betrekken. Uit de stukken blijkt niet dat Adviseur Consument op voornoemd risico heeft gewezen. Het risico dat Consument tijdens de looptijd van zijn arbeidscontract voor bepaalde tijd (tussentijds) zou worden ontslagen, acht de Commissie daarentegen veel onwaarschijnlijker en derhalve een minder relevant risico om af te willen dekken. De Commissie acht het aannemelijk dat als Consument duidelijk over de werking van de Verzekering was geïnformeerd, hij deze voor wat betreft de dekking bij werkloosheid, niet had afgesloten dan wel deze pas had af willen sluiten op het moment dat hij ook daadwerkelijk een arbeidscontract voor onbepaalde tijd had gekregen. Voor zover Consument stelt dat Adviseur hem ten onrechte geen verzekering heeft geadviseerd waarbij (ook) inkomensterugval na het van (rechtswege) eindigen van een arbeidscontract voor bepaalde tijd gedekt was, gaat de Commissie - net zoals Adviseur - er vanuit dat daarvoor geen verzekering bestaat.

Vergoeding door adviseur

De Commissie heeft (hiervoor onder 4.6) immers aannemelijk geoordeeld dat als Consument duidelijk over de werking van de Verzekering was geïnformeerd, hij deze voor wat betreft de dekking bij werkloosheid niet had afgesloten. Over de periode  1 februari 2015 tot 1 januari 2017 (22 maanden) heeft Consument voor wat betreft de werkloosheidsdekking ruim € 200,- aan premies betaald (premie bedroeg € 9,28 per maand).  Alles overwegend zal de Commissie Adviseur veroordelen tot een schadevergoeding ex aequo et bono te begroten op € 250,- en te vermeerderen met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 1 januari 2017.

Bron: Kifid