Aftrekpost vergeten? Dan geen vergoeding kosten voor bezwaar

Vergoeding?

Op grond van artikel 7:15, lid 2, van de Algemene wet bestuursrecht worden kosten die de belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar redelijkerwijs heeft moeten maken, door het bestuursorgaan uitsluitend vergoed op verzoek van de belanghebbende voor zover het bestreden besluit wordt herroepen wegens een aan het bestuursorgaan te wijten onrechtmatigheid.

Aftrekpost vergeten

Belanghebbende voert aan dat bij de aanslagregeling onzorgvuldig heeft gehandeld door de aanslag op te leggen overeenkomstig de ingediende aangifte, terwijl het hem – gelet op de aan belanghebbende jaarlijks verleende voorlopige teruggaven in verband met aftrekbare eigenwoningrente – meteen duidelijk had moeten zijn dat belanghebbende was vergeten de hypotheekrente af te trekken. In de gegeven omstandigheden had de aanslagregelend ambtenaar belanghebbende moeten verzoeken om nadere informatie.

Verkeerde box

De inspecteur betoogt dat niet altijd op voorhand duidelijk is of, en zo ja tot welk bedrag, een schuld waarvoor hypotheek is gegeven ook daadwerkelijk is aan te merken als eigenwoningschuld. Om die reden is de hypotheekschuld in de vooraf ingevulde aangifte niet als eigenwoningschuld gerubriceerd (maar in box 3). Het is aan de belanghebbende zelf om bij het invullen (c.q. het controleren) van de (vooraf ingevulde) aangifte de aftrekbare eigenwoningrente aan te geven, aldus de inspecteur.

Wijziging van box 1 naar box 3

De inspecteur behoefde voorts – naar het oordeel van het Hof – niet te twijfelen aan de juistheid van de door belanghebbende ingediende aangifte IB 2014. Het enkele feit dat belanghebbende voor het onderhavige jaar een aangifte indient zonder opgaaf van de aftrekbare eigenwoningrente, terwijl hij jaarlijks (ook in het onderhavige jaar) in verband met eigenwoningrente voorlopige teruggaven ontving, vormt daarvoor onvoldoende aanleiding. De ‘eigenwoningsituatie’ kan immers aan het begin of in de loop van het jaar zijn gewijzigd. In zoverre was de inspecteur niet gehouden tot het stellen van vragen en valt hem ook hier niets te wijten. De mogelijkheid bestond immers – en die mogelijkheid is niet op voorhand onwaarschijnlijk – dat de aangifte zoals die is ingediend wel juist was. Het Hof beslis in hoger beroep dat de belastingplichtige in het ongelijk wordt gesteld.

Lees hier de volledige uitspraak.

Bron: Rechtspraak.nl