Zorgplicht assurantietussenpersoon

Afsluiten

In de jurisprudentie is bepaald dat de zorgplicht van de assurantietussenpersoon niet alleen geldt ten tijde van het sluiten van de overeenkomst. De zorgplicht vergt een actieve en voortdurende bemoeienis van de adviseur met de tot zijn portefeuille behorende verzekeringen, teneinde te bewerkstelligen dat de belangen van zijn opdrachtgevers steeds adequaat zijn gediend.

Dit betekent onder meer dat op een adviseur de verplichting rust gedurende de looptijd van de overeenkomst periodiek de passendheid van het product te toetsen. De adviseur mag bovendien niet stil blijven zitten wanneer hij op andere momenten kennis neemt van feiten die meebrengen dat door hem beheerde verzekeringen mogelijk aanpassing behoeven. Een adviseur dient de verzekeringnemer steeds in staat te stellen een goed geïnformeerde en weloverwogen keuze te kunnen maken.

Beroepsarbeidsongeschiktheid

Consument heeft de verzekering via de Adviseur afgesloten. Tussen partijen staat niet ter discussie dat het op dat moment niet mogelijk was een verzekering af te sluiten die voor de gehele duur een dekking voor arbeidsongeschiktheid bood op basis van het criterium beroepsarbeidsongeschiktheid.

De Adviseur heeft onvoldoende aangetoond dat Consument wist, althans had behoren te weten, dat dit op enig moment wél mogelijk werd. Het lag bij uitstek op de weg van de Adviseur, als professional met kennis van de producten, om Consument van deze mogelijkheid in kennis te stellen en hem te adviseren welk product in het licht van de wensen en de situatie van Consument het meest passend was.

Gesteld noch gebleken is dat de Adviseur de passendheid van het product voor Consument periodiek heeft getoetst. Evenmin heeft de Adviseur de mogelijkheid besproken tot aanpassing van het product, naar een dekking uitsluitend op basis van beroepsarbeidsongeschiktheid. De Commissie concludeert dan ook dat de Adviseur in zijn verplichtingen jegens Consument is tekortgeschoten.

Bewaartermijn

De Adviseur voert tevergeefs aan dat op basis van het dossier niet meer kan worden vastgesteld of hij Consument vóór 2008 heeft uitgenodigd voor een (advies)gesprek. Dit omdat hij een bewaringstermijn van zeven jaar voor administratieve stukken hanteert. De Commissie begrijpt dat de Adviseur de dossierstukken na die termijn heeft vernietigd. Wat van de door de Adviseur gehanteerde bewaringstermijn ook zij, vaststaat dat Consument al in 2012 heeft geklaagd. Op dat moment waren in de lezing van de Adviseur in elk geval de dossierstukken uit de periode in de periode 2005 tot en met 2012 nog voorhanden. Voor het bewaren van die stukken had de Adviseur toen alle reden. Zou de Adviseur desalniettemin hebben besloten tot vernietiging van dossierstukken, dan doet dit niet af aan zijn verplichting in de onderhavige procedure om bewijzen aan te dragen ter invulling van zijn stelplicht of ter onderbouwing van zijn verweren.

Omvang schade

Voor de vaststelling van het bestaan en de omvang van de schade moet een vergelijking worden gemaakt tussen de huidige positie van Consument en de hypothetische situatie waarin Consument zich zou hebben bevonden indien de Adviseur niet tekort zou zijn geschoten. In dat kader zijn van belang de vraag of Consument, als de Adviseur hem deugdelijk had geïnformeerd, gekozen zou hebben voor een uitgebreidere dekking, of een verzekeraar Consument zou hebben geaccepteerd en op welke uitkering Consument recht zou hebben gehad.

Afwijzing schadeclaim

Geen schade nu niet vaststaat dat Consument, indien hij deugdelijk geïnformeerd was, de keuze zou hebben gemaakt voor het nieuwe product. Dit nieuwe product zou zeer waarschijnlijk aanmerkelijk duurder zijn geweest dan de budget basis verzekering die consument had.

Bron: Kifid