Memorie van Antwoord bij Implementatiewet herziene richtlijn betaaldiensten (PSD2)

Surcharging

Met het voorgestelde gedeeltelijke verbod wordt beoogd om consumenten en winkeliers te beschermen door concurrentie en het gebruik van het meest efficiënte betaalmiddel aan te moedigen. De relatief duurdere betaalkaarten vallen doorgaans niet onder de door de Multilateral Interchange Feeverordening (MIF) gemaximeerde afwikkelingsvergoedingen. Dit betekent dat de vergoeding die winkeliers voor het gebruik van deze duurdere kaarten aan betaaldienstverleners betalen, niet is gemaximeerd. Winkeliers belasten deze kosten door aan consumenten (surcharging). Dit lijkt niet onredelijk, omdat deze consumenten er zelf voor kiezen gebruik te maken van deze duurdere betaalkaarten (ze hebben ook de mogelijkheid te kiezen voor een betaalkaart die valt onder de MIF).

BW

Het is aan de kaartaanbieder om te bepalen welke kosten deze in rekening brengt bij een consument voor de uitgifte van een creditcard aan deze consument. Artikel 7:520 van het Burgerlijk Wetboek (BW) en het verbod op surcharging zien niet op de relatie kaartaanbieder - consument, maar op de relatie betaaldienstverlener van de winkelier - winkelier - consument.

Als er geen regelgeving zou zijn, zou de betaaldienstverlener van de winkelier onbeperkt hoge kosten kunnen doorberekenen aan de winkelier en zou de winkelier onbeperkt hoge kosten aan de consument kunnen doorberekenen.

In de richtlijn betaaldiensten (PSD I) (art 7:520 BW) is geregeld dat

a) de betaaldienstverlener de winkelier (betaaldienstgebruiker in dit geval) maar beperkt kosten in rekening mag brengen en dat deze o.m. passend en in lijn moeten zijn met de werkelijke kosten van de betaaldienstverlener en

b) de betaaldienstverlener de winkelier niet mag beletten om aan de consument een vergoeding te vragen of korting aan te bieden voor het gebruik van een bepaald betaalinstrument (zoals een bepaalde creditcard). I

n PSD II is onder meer geregeld (als uitzondering op punt b) dat doorberekening van kosten door een winkelier aan een consument voor gebruik van bepaalde betaalinstrumenten verboden is.

Algeheel verbod

Bij een algeheel verbod bestaat het risico dat winkeliers ervoor kiezen om bepaalde dure betaalinstrumenten niet meer aan te bieden. Juist die optie zou een gelijk speelveld en vrije concurrentie kunnen begrenzen.

Bron: Rijksoverheid