De zaak

De belastingplichtige in deze zaak heeft een woning die bestaat uit een woonhuis en een tuinhuis. Het tuinhuis is in 2015 gedurende een aantal weken verhuurd via Airbnb. De huuropbrengst werd bij de aangifte inkomstenbelasting niet opgegeven in box 1. De Belastingdienst legde vervolgens een navorderingsaanslag op van 70 procent van de huuropbrengst. De Belastingdienst was van mening dat het tuinhuis moet worden gezien als een aanhorigheid van de eigen woning en dus behorend tot de eigen woning. Omdat sprake is van tijdelijke verhuur van de eigen woning is 70 procent van de huuropbrengst belastbaar als inkomen uit werk en woning (box 1). De belastingplichtige was het hiermee niet eens en stelde beroep in bij de Rechtbank.

Oordeel Rechtbank en Hof

De Rechtbank oordeelde dat de verhuurinkomsten niet belast zijn in box 1. Het Gerechtshof bevestigde de uitspraak van de Rechtbank op het punt dat de opbrengsten uit de tijdelijke verhuur van het tuinhuis niet in de inkomstenbelasting kunnen worden belast als opbrengst uit de eigen woning (box 1). Het Hof vond dat als gevolg van de verhuur het tuinhuis de belastingplichtige slechts tijdelijk ter beschikking stond en daarom niet onder de eigenwoningregeling viel. De Staatssecretaris stelde tegen deze uitspraak van het Hof beroep in cassatie in.

Oordeel Hoge Raad

De Hoge Raad oordeelt dat de tijdelijke terbeschikkingstelling van een aanhorigheid (het tuinhuis) bij een eigen woning niet tot een ander gevolg leidt dan de tijdelijke terbeschikkingstelling van de gehele eigen woning. De tijdelijke verhuur van het tuinhuis ontneemt aan de eigen woning dan ook niet het karakter van eigen woning. Het gevolg is dan ook niet dat de eigen woning en het tuinhuis niet meer als eigen woning kunnen worden aangemerkt. Dit brengt mee dat de (70 procent van de) huurinkomsten tot het inkomen uit werk en woning moeten worden gerekend en dus belastbaar zijn in box 1. De Hoge Raad vernietigt de uitspraak van het Hof en doet de zaak zelf af.

Bron: Rechtspraak.nl