Wetsvoorstel verbod op dienstverrichting derdelandsverzekeraars

Van oudsher staat Nederland toe dat levens- en schadeverzekeraars met zetel in een staat die geen lidstaat is diensten verrichten naar Nederland. Alvorens dergelijke verzekeraars met die dienstverrichting mogen aanvangen, dienen zij aan te tonen dat zij bevoegd zijn in de staat van de zetel het verzekeringsbedrijf uit te oefenen en dat zij aan vergelijkbare kapitaaleisen voldoen als Nederlandse verzekeraars. De bedoeling hiervan was een voldoende gelijk speelveld te waarborgen.

In de loop der jaren zijn er echter steeds meer eisen aan Nederlandse en andere EU-verzekeraars gesteld, waaronder eisen aan de bedrijfsvoering, integriteit en de governance. Ook vanuit het perspectief van bescherming van de polishouder ligt in Nederland en de EU als geheel de lat tegenwoordig hoger.

Hierdoor is een gelijk speelveld niet langer voldoende gewaarborgd, omdat die laatste eisen vanuit Nederland niet of nauwelijks kunnen worden gecontroleerd. Bij dienstverrichting door verzekeraars met zetel in een staat die geen lidstaat is, is het toezicht geheel afhankelijk van de desbetreffende staat. In geval van problemen zijn De Nederlandsche Bank (DNB) en de Autoriteit Financiële Markten beperkt in hun mogelijkheden om Nederlandse polishouders te beschermen. De betreffende verzekeraar bevindt zich immers buiten de Europese Unie en de samenwerkingsafspraken met de buitenlandse toezichthouders zijn beperkt. Nederlandse maatregelen zullen in deze context niet effectief zijn. In geval van faillissement bijvoorbeeld zijn er geen afspraken over de behandeling van Nederlandse polishouders en zal beslag leggen door DNB op activa in een derde land op problemen stuiten zo dit al mogelijk is. Daarom wordt voorgesteld het verrichten van diensten in het levens- en schadeverzekeringsbedrijf naar Nederland niet langer toe te staan. Daarmee komt de regelgeving op verzekeringsgebied in lijn met die van de andere lidstaten die eveneens een dergelijk verbod op dienstverrichting kennen, alsook met de wens van de Europese Commissie die op dit gebied een uniform beleid voorstaat.

Europese Commissie

Daarbij komt dat de Europese Commissie op het gebied van dienstverrichting in het levens- en schadeverzekeringsbedrijf door een levens- of schadeverzekeraar met zetel in een staat die geen lidstaat is, inmiddels een andere interpretatie geeft aan de richtlijn solvabiliteit II1. De Europese Commissie is van oordeel dat die dienstverrichting niet is toegestaan. Dit oordeel heeft geleid tot een aanzienlijke bespoediging van de aanpassing van de onderhavige regelgeving die dient ter implementatie van artikel 162 van de richtlijn solvabiliteit II. Het gevolg is dat de regelgeving op dit terrein materieel gaat aansluiten op die van banken.

Herverzekeraars

Het voorgaande geldt echter niet voor het verrichten van diensten in het herverzekeringsbedrijf naar Nederland door levens- en schadeverzekeraar met zetel in een staat die geen lidstaat is. Het is gebruikelijk dat levens- en schadeverzekeraars ook het herverzekeringsbedrijf uitoefenen om hun risico’s beter te spreiden. Zij mogen evenwel het herverzekeringsbedrijf alleen uitoefenen met betrekking tot de risico’s van de branche waarvoor zij een vergunning hebben. Wat dit betreft is de interpretatie van de Europese Commissie niet veranderd. Er is daarom geen reden om ook deze dienstverrichting te verbieden. Daarbij moet bedacht worden dat het hier gaat om herverzekeringsovereenkomsten tussen professionele partijen.

Bron: Rijksoverheid