Zij kunnen de kosten van zo’n investering niet betalen uit hun spaargeld en hebben ook niet genoeg ruimte om het geld te lenen. Dat probleem wordt maar voor een klein deel opgelost met bestaande maatregelen en subsidies.

Vooral jongere huishoudens met de laagste inkomens zijn vaak niet in staat om de verduurzaming te financieren. Deze huizen staan relatief vaak in gemeentes waar de bevolking krimpt of zal gaan krimpen, of in stedelijke vernieuwingsgebieden. Gezien de financiële kwetsbaarheid van deze huishoudens, is het onwenselijk om de financieringsruimte te vergroten door leennormen verder te verruimen. Daarom moet de overheid aanvullende maatregelen nemen, specifiek gericht op deze groep. Ook regionale overheden zouden een rol kunnen spelen hierbij, omdat deze huishoudens vaak geclusterd wonen in bepaalde regio’s.

Prikkels

Ongeveer de helft van de huizenbezitters heeft wel genoeg spaargeld voor de verduurzaming. Nog eens 30% heeft het benodigde geld niet op de spaarrekening, maar kan de hypotheek verhogen. Deze huiseigenaren kunnen de verduurzaming dus wel betalen, maar willen dat vaak (nog) niet. Dit wordt bevestigd door resultaten uit de DNB Household Survey, waaruit blijkt dat meer dan 30% van de respondenten ‘nooit overweegt om de eigen woning te verduurzamen’ en minder dan 20% van de respondenten ‘bereid is meer dan 12,5 duizend euro te investeren in verduurzaming’.

Niet de beschikbaarheid van financiering maar een tekort aan financiële prikkels lijkt hier het knelpunt voor huiseigenaren. Zo was het de afgelopen jaren vaak nog niet rendabel om te investeren in de verduurzaming van de woning. De actuele gasprijsstijgingen veranderen dit beeld wellicht, maar het is de vraag in hoeverre hogere gasprijzen structureel zijn. Bovendien is het voor veel huizenbezitters onduidelijk wat er precies van hen verwacht wordt. Goede informatievoorziening en beleid dat het aantrekkelijk maakt om de woning te verduurzamen is daarom van groot belang.

Download: "Analyse" (Pdf, 15 pagina's)

Bron: DNB