Geen opvolger levensloopregeling

Onder het bij een derde partij onderbrengen van verlofdagen wordt in deze brief verstaan het extern onderbrengen van de financiering van de aanspraak op verlof en waarbij wel sprake blijft van een aanspraak op verlof in de relatie werkgever – werknemer.

Overwegingen gesprekpartners

Gesprekpartners hebben aangegeven dat zij verlofsparen graag bij een derde partij extern willen onderbrengen.

Bezwaren

Toch blijkt het extern onderbrengen van het verlofsparen in de praktijk lastig te zijn. Hiervoor noemen de gesprekpartners een aantal redenen.

Ten eerste zien werkgevers een financieel risico door de waardestijging van de ingelegde verlofuren. De gespaarde uren van de werknemer die door de werkgever extern wordt belegd, worden door reguliere en periodieke salarisverhogingen namelijk steeds meer waard. Dit speelt natuurlijk ook in de situatie dat de werkgever de uitvoering niet heeft uitbesteed maar op de eigen balans heeft staan, maar dit effect wordt bij uitbesteding wel meer zichtbaar. Een externe uitvoerder zal namelijk eisen dat dit risico vanaf het begin wordt afgedekt.

Ten tweede is het rendement van de beleggingen wellicht te laag waardoor de werkgever alsnog dient bij te storten. Het ingelegde geld kan namelijk gebruikt worden om te beleggen om met de rendementen de uitvoeringskosten te dekken en om te indexeren. De vraag is dan echter of de te verwachten rendementen hoog genoeg hiervoor zullen zijn en of er niet alsnog door de werkgever een extra bijdrage geleverd moet worden.

Ten derde wordt aangegeven dat de uitvoering niet aantrekkelijk is voor externe uitvoerders vanwege de geringe omvang en de onzekerheid over inleg en opname. Verlofsparen is qua omvang te klein en daarom niet aantrekkelijk voor uitvoerders. Daarnaast is er veel onzekerheid voor uitvoerders, omdat van tevoren niet te zeggen is hoeveel verlofuren gespaard worden en hoeveel verlofuren opgenomen worden en op welk moment. Immers de gespaarde verlofuren kunnen niet alleen worden ingezet in de jaren voorafgaand aan pensionering, maar ook tijdens het werkzame leven, bijvoorbeeld voor een sabbatical. Daarmee is het administreren van zo’n fonds en het voeren van een adequaat beleggingsbeleid lastig en bewerkelijk.

Ten vierde wordt aangegeven dat de ontwikkeltijd lang is. Het kost uitvoerders in ieder geval 1,5 tot 2 jaar om een systeem op te zetten om verlofsparen extern te kunnen onderbrengen. Het vergt dus een aanzienlijke tijdsinvestering. Er is op dit moment nog geen standaardproduct op de markt beschikbaar.

Bron: Rijksoverheid