Wijziging van de Huisvestingswet 2014

NHG grens

In het wetsvoorstel is gekozen om aan te sluiten bij de betaalbaarheidsgrens van € 355.000, wat de woning in algemene zin financierbaar maakt voor mensen met een middeninkomen.  Eerder werd in het wetsvoorstel de NHG-kostengrens gebruikt als prijsgrens voor koopwoningen. Door de forse stijging van de NHG-kostengrens per 2023 wil ik de nieuwe NHG-grens loskoppelen van de betaalbaarheidsgrens. Daarom wordt ook in dit wetsvoorstel, zoals is opgenomen in de bijgaande nota van wijziging, een bedrag van € 355.000 gehanteerd als prijsgrens voor betaalbaarheid. Gemeenten kunnen op basis van de lokale volkshuisvestelijke situatie ook een grens onder de € 355.000 hanteren; waarmee er dus ruimte is voor lokaal maatwerk door gemeenten. Voor een afwijking naar boven zie ik onvoldoende grond en noodzaak. Het huidige wetsvoorstel zie ik als een gerechtvaardigde regulering van het eigendomsrecht, een verruiming van de prijsgrens beschouw ik niet als verdedigbaar.

Vergunningplicht

De gemeenteraad kan in een huisvestingsverordening categorieën van woonruimte aanwijzen waarvoor een vergunningplicht geldt om daar te mogen wonen. Op dit moment kan dat alleen nog voor huurwoningen. Het kan daarbij zowel om particuliere huurwoningen gaan als om huurwoningen van woningcorporaties. Met dit wetsvoorstel wordt het ook mogelijk gemaakt om een vergunningplicht voor koopwoningen tot € 355.000 op te nemen in de huisvestingsverordening.

In principe kunnen alle bestaande- en/of nieuwbouw-koopwoningen vrij verkocht worden. Het wetsvoorstel regelt enkel de bewoning van koopwoningen met een sociaal karakter. Eerder werd in het wetsvoorstel de NHG-kostengrens gebruikt als prijsgrens voor koopwoningen.  

Huisvestingsverordening

Een gemeente kan koopwoningen tot ten hoogste € 355.000 in de huisvestingsverordening aanwijzen. Dit heeft als consequentie dat voor iedere koopwoning onder deze grens een huisvestingsvergunning nodig is om daadwerkelijk in de woning te mogen gaan wonen. In de huisvestingsverordening moet de gemeenteraad verder ook de regels voor toewijzing van deze woningen vaststellen.

Daarbij moet de gemeenteraad zich houden aan de bepalingen uit de Huisvestingswet 2014. Dit betekent bijvoorbeeld dat bij maximaal 50% van de huisvestingsvergunningen voor koopwoningen voorrang mag worden gegeven aan woningzoekenden met maatschappelijke en economische binding aan de woningmarktregio, de gemeente of een deel van de gemeente. Particuliere huurwoningen met een aanvangshuurprijs tot aan de liberalisatiegrens vallen (kunnen) ook onder de regels die gemeenten in de huisvestingsverordening opnemen.

Woonruimteverdelingsregels

Gemeenten kunnen in de huisvestingsverordening woonruimteverdelingsregels opnemen voor in die verordening aangewezen categorieën van woonruimten indien ze kunnen onderbouwen dat de schaarste aan dit soort woningen tot onrechtvaardige en onevenwichtige effecten leidt. Gemeenten kunnen dus in de huisvestingsverordening zowel huurwoningen met een aanvangshuurprijs tot aan de liberalisatiegrens alsook middenhuur woningen aanwijzen. De regels gelden dan voor alle woningen in die categorie zowel corporaties als voor de particuliere voorraad. Indien de gemeente in haar huisvestingsverordening ook heeft opgenomen dat aan woningzoekenden met maatschappelijke of economische binding aan de woningmarktregio voorrang wordt verleend, waaronder bijvoorbeeld voorrang voor vitale beroepsgroepen of voorrang voor woningzoekenden met lokale binding vallen, dan gelden deze regels ook voor particuliere verhuurders.

Bron: Rijksoverheid