Notarieel samenlevingscontract en vorderingsrechten (..)

De man vordert van de vrouw:

1. ter zake van het vergoedingsrecht (artikel 13 samenlevingsovereenkomst), een bedrag van € 15.000,00;  (wordt toegekend)

2. ter zake van de kosten voor het reinigen van de buitengevel van de woning, een bedrag van € 1.003,36;

3. ter zake van de kosten voor het plaatsen van de kunststof kozijnen, een bedrag van € 2.875,00;

4. ter zake van de kosten voor het aanleggen van de voor- en achtertuin, een bedrag van € 6.075,19;

5. ter zake van de overige door de man betaalde kosten voor de woning, een bedrag van € 5.120,21;

Paragraaf 5.8.

Artikel 6 lid 4 samenlevingsovereenkomst ziet op de aanwending van eigen middelen bij de aankoop van de woning en niet op investeringen die later in de woning zijn gedaan. Het artikel heeft het immers over de verkrijging van een woning en over de koopsom. Weliswaar wordt ook het woord ‘kosten’ genoemd, maar de gehele bepaling lezend kan dat niet anders worden begrepen dan als de kosten van het aanschaffen van een woning (zoals notariskosten). Weliswaar kan hetgeen partijen met een overeenkomst zijn overeengekomen niet alleen uit de tekst van de overeenkomst worden afgeleid, maar de man heeft geen feiten of omstandigheden gesteld waaruit zou kunnen worden afgeleid hij en de vrouw met de bepaling de door hem gestelde bedoeling hadden of dat hij er redelijkerwijs vanuit mocht gaan dat de bepaling die bedoeling had. Dat geldt te meer nu de kosten waarvan hij vergoeding wenst, zijn gemaakt vóór het sluiten van de samenlevingsovereenkomst. Het had dan ook voor de hand gelegen om dat vergoedingsrecht met zoveel woorden in de samenlevingsovereenkomst op te nemen, als dat de bedoeling van partijen was. Artikel 6 lid 4 samenlevingsovereenkomst vormt dus geen grondslag voor deze vordering.

Paragraaf 5.9

Subsidiair stelt de man een vergoedingsrecht op de hiervoor bedoelde kosten te hebben op grond van artikel 3:172 BW. Uit het eerder aangehaalde arrest van de Hoge Raad van 10 mei 2019 (ECLI:NL:HR:2019:707)[zie downloads pdf/ uitspraak paragraaf 5.5] blijkt dat eventuele vergoedingsrechten van ongehuwd (ex-) samenwonenden moeten worden vastgesteld aan de hand van het algemeen verbintenissenrecht, dus Burgerlijk Wetboek 6.

Artikel 3:172 BW valt niet onder het algemeen verbintenissenrecht en behoort dus niet tot de mogelijke grondslagen voor een eventueel vergoedingsrecht bij informeel samenlevers. Bovendien geldt deze bepaling alleen als een regeling niet anders bepaalt. In dit geval hebben de man en de vrouw een samenlevingsovereenkomst met elkaar gesloten, waarin nu juist geen afspraken op dit punt zijn gemaakt. Weliswaar heeft de man ter zitting gesteld dat partijen hebben afgezien van het vastleggen van vergoedingsrechten in de samenlevingsovereenkomst om (notaris)kosten te besparen (..), maar deze stelling is door de vrouw betwist en de man heeft zijn stelling vervolgens niet onderbouwd zodat dit niet is komen vast te staan.

Paragraaf 5.10

Dan is nog de vraag of de aanvullende werking van de redelijkheid en billijkheid dan wel dat de redelijkheid en billijkheid in deze omstandigheden meebrengen dat de man een dergelijk vergoedingsrecht heeft.

....

De door de man aangevoerde omstandigheden brengen op grond van de aanvullende werking van de redelijkheid en billijkheid danwel de redelijkheid en billijkheid in deze omstandigheden niet met zich dat de man het door hem gestelde vergoedingsrecht heeft.

De beslissing

De rechtbank

...

wijst punt 1 (€15.000) toe, maar wijst de genoemde punten 2 t/m 5 af.

...

Bron: Rechtspraak.nl