Een eindterm is een beknopte beschrijving van de kennis, competenties en vaardigheden waarover een examenkandidaat minimaal zou moeten beschikken. Eindtermen zijn abstract geformuleerd. Een toetsterm is minder abstract en is een nadere uitwerking van een eindterm, op basis waarvan getoetst kan worden of aan de eindterm wordt voldaan. Samen vormen de eind- en toetstermen de vakbekwaamheidseisen. Andersom geldt dus dat niet getoetst wordt wat niet in de eind- en toetstermen is opgenomen

Basis

In de module Basis is nu opgenomen dat ook de klantmedewerker kennis moet hebben van een aantal juridische begrippen op basisniveau, bijvoorbeeld handelingsonbekwaamheid of onderbewindstelling. In de meeste hogere modules was een toetsterm over deze begrippen al opgenomen. In de module Basis nog niet. Een klantmedewerker hoort op basaal niveau ook iets over deze begrippen te weten.

Schade

Daarnaast is in module Schadeverzekeringen zakelijk de kennis van clausule G23 van de Nederlandse Beurs Goederen Polis toegevoegd als leerstof. Omdat ladingdiefstallen helaas steeds vaker voorkomen en dit wordt verzekerd met behulp van een clausule (‘G23’) is het hanteren van die clausule tot het gemiddelde takenpakket van de adviseur Schadeverzekering zakelijk gaan behoren.

Inkomen

Ook is in de module Inkomen opgenomen dat de adviseur Inkomen kennis moet hebben van schenkkringen zoals broodfondsen omdat deze kringen steeds meer fungeren als alternatief voor een zogeheten arbeidsongeschiktheidsverzekering voor zelfstandigen.

Pensioen

In de module Pensioenverzekeringen is het adviseren op basis van een risicomodel genaamd ‘Enterprise Riskmanagement’ (ERM) als toetsterm geschrapt. Dit vereiste voert bij nader inzien te ver voor een beginnend adviseur Pensioen. Een tweede reden om deze toetsterm te schrappen is dat het ERM-model in de praktijk niet meer gebruikelijk is.

Consultatie

Een concept van onderhavige regeling is van 7 december 2023 tot en met 4 januari 2024 geconsulteerd. Daarop zijn twee reacties ontvangen, een daarvan is een gezamenlijke reactie van Adfiz, CFD en OvFD.

1) De gezamenlijke reactie van Adfiz, CFD en OvFD bevat twee punten. Het eerste punt behelst, net zoals vorig jaar, het verzoek om het systeem van PE-periodes te bezien en te stoppen met herhaald toetsen van eerder getoetste kennis, vaardigheden en competenties.

2) Het tweede punt betreft het niet uitbreiden van de inhoud en toetsing met vakbekwaamheid buiten het vakgebied van de financieel adviseur.

1*) Ten aanzien van het eerste punt wordt gerefereerd aan de criteria die bepalend zijn voor de selectie van de ontwikkelingen. De criteria waarop de CDFD het advies baseert zijn te herleiden tot hetgeen mijn ambtsvoorganger in de brief aan de Tweede Kamer d.d. 24 februari 2017 hierover heeft gesteld. In deze brief is toegelicht dat gemiddeld genomen de periode tussen twee PE-examens (zijnde twee meetmomenten) circa drie jaar is. De financieel adviseurs hebben de vrijheid om, binnen de collectieve PE-periode, zelf te bepalen op welk moment zij hun PE-examen willen afleggen. Hierdoor zal de periode tussen twee examens per individu variëren. In een dergelijke opzet ligt het in de rede om in de PE-examens van een bepaald PE-jaar ontwikkelingen te verwerken die zich hebben voorgedaan in de afgelopen drie jaar. Indien die ontwikkelingen niet zouden worden meegenomen, zou niet kunnen worden vastgesteld of de adviseur inderdaad de ontwikkelingen van ‘de afgelopen periode’ goed tot zich heeft genomen. In een PE-examen van bijvoorbeeld mei 2018, kunnen dus ook de geselecteerde ontwikkelingen van 2016 en 2017 voorkomen. Indien een ontwikkeling niet meer relevant is voor de adviespraktijk wordt deze niet meer bevraagd in het PE-examen. Is hij dat wel dan is bevragen nuttig en maakt het niet uit of de ontwikkeling een, twee of drie jaar oud is. Gezien bovenstaande is er derhalve geen reden om het actualiteitscriterium anders toe te passen dan is gedaan.

2*) Ten aanzien van het tweede punt wordt opgemerkt dat de ontwikkelingen geselecteerd worden afgaande op het niveau van een financieel adviseur met een minimum kennis niveau en met een gemiddeld takenpakket. Dit criterium is niet verlaten, al laat zich dit lastig vastleggen in wet- en/of regelgeving.

Bron: Rijksoverheid