Na overleg met sociale partners en zelfstandigenorganisaties heb ik besloten om de ‘drempelfunctievariant’ op te nemen in het wetsvoorstel dat voor internetconsultatie en uitvoeringstoetsen zal worden uitgezet. Deze variant scoort beter op de criteria uitlegbaarheid, betaalbaarheid en uitvoerbaarheid dan het alternatief. Graag licht ik toe - op hoofdlijnen - waarom ik gekozen heb voor deze variant. Nadere toelichting op deze variant wordt uitgewerkt in het betreffende wetsvoorstel.

Dit arbeidsongeschiktheidscriterium houdt in dat zelfstandigen een uitkering krijgen als zij door ziekte niet meer het Wettelijk Minimumloon (WML) kunnen verdienen. Uit het doorlopen traject is gebleken dat de drempelfunctievariant de verzekerde de meeste duidelijkheid geeft over zijn recht op een uitkering.

Daarnaast is het belangrijk dat deze variant passend is bij de specifieke vormgeving van de uitkering, omdat de uitkering bij arbeidsongeschiktheid voor zelfstandigen straks maximaal ter hoogte van het WML zal zijn. Dat wijkt af van de uitkering voor werknemers, die in sommige gevallen hogere uitkeringen kunnen krijgen. Zelfstandigen dragen daarmee zelf een deel van het (ondernemers-)risico van inkomensverlies door arbeidsongeschiktheid.

Daarnaast zorgt deze variant voor iets lagere premies en is deze minder intensief om te beoordelen door het UWV. Dit laatste blijkt uit een pre-uitvoeringstoets door UWV.

Bron: Rijksoverheid