Kamerbrief over inventarisatie drempels in het belastingstelsel

Het is ook belangrijk om een expliciet onderscheid te maken tussen drempels en drempelbedragen (kinks). Bij een drempelbedrag verandert het tarief vanaf een bepaald drempelbedrag voor het bedrag boven de drempel. Er vindt geen abrupte verandering plaats van de verschuldigde belasting omdat het bedrag onder de drempel nog steeds belast wordt op het lage tarief.

Drempels

Drempels komen voor in het belastingstelsel en in het toeslagenstelsel. Bij drempels in het belastingstelsel kan gedacht worden aan de drempel in de Kleinschaligheidsinvesteringsaftrek (KIA). De aftrek die een bedrijf kan krijgen stijgt van € 0 naar € 723 wanneer de investering stijgt van € 2600 naar € 2601. Bij toeslagen komen ook financiële en niet-financiële drempels voor. Bij een vermogen tot € 140.213 heb je recht op zorgtoeslag, maar zodra het vermogen stijgt met € 1 verliest de rechthebbende het gehele recht op zorgtoeslag. Een niet-financiële drempel is de leeftijd van een kind bij het kindgebonden budget, zodra het kind 18 wordt verlies je het recht op kindgebonden budget.

De meeste drempels dienen een specifiek doel of hebben een bepaalde bestaansreden waaruit de vormgeving als drempel logisch volgt. Alleen voor de drempels waarbij de bestaansreden achterhaald is of waarbij er geen duidelijke bestaansreden teruggevonden kon worden, geef ik uw kamer mee dat er ook een andere vormgeving denkbaar is bij de huidige doelstelling van deze drempels. Dit zijn de drempels in de leegwaarderatio, het eigenwoningforfait en in de aftrek voor specifieke zorgkosten.

Leegwaarderatio

De waarde van verhuurde woningen met huurbescherming en een vast huurcontract wordt bepaald door de WOZ-waarde (de waarde in vrij opleverbare staat) te vermenigvuldigen met de leegwaarderatio. Het percentage van de leegwaarderatio hangt af van de verhouding van de jaarlijkse huurprijs tot de WOZ-waarde van de woning. Zo zorgt de leegwaarderatio ervoor dat aan de hand van de WOZ-waarde de waarde in het economische verkeer van een woning kan worden bepaald als deze in verhuurde staat verkeert.4 In feite is de huidige vormgeving van de drempels een afbouwende voet, maar wordt de verhouding jaarlijkse huurprijs/WOZ-waarde afgerond op procentpunten waardoor er drempels ontstaan. Als alternatief kan er daarom gedacht worden aan het formaliseren van de afbouwende voet. Hierdoor zou de vormgeving eruit zien als: vanaf 6% is de leegwaarderatio 100%, tot 6% bouwt de leegwaarderatio op volgens de volgende formule: LWR=73%+4,5%*h, waar h de verhouding jaarlijkse huurprijs/WOZ-waarde is in procentpunten.

Eigenwoningforfait

Het eigenwoningforfait kent 4 drempels in de opbouw. Deze drempels zijn ooit ingevoerd om goedkopere woningen minder te belasten. Echter, de drempelwaardes zijn nooit geïndexeerd, waardoor deze niet meer overeenkomen met wat op dit moment een goedkope woning is. Omdat deze drempel als doel heeft om een bepaalde groep minder te belasten, ligt het niet direct voor de hand om deze drempel om te zetten in een voet, of een afbouwende voet. Aangezien deze drempels niet meer actueel zijn kan ervoor worden gekozen om deze af te schaffen, maar het is ook mogelijk om deze drempels te actualiseren, zodat ze meer in lijn zijn met de originele doelstelling.

Aftrek specifieke zorgkosten

Binnen de aftrek voor specifieke zorgkosten zijn er 3 drempels. De drempels waarvan de reden onbekend is licht ik hier kort toe. De eerste drempel ziet toe op uitgaven aan extra kleding/beddengoed. Hierin zijn twee forfaits opgenomen, waardoor er een drempel ontstaat wanneer er recht is op het tweede, hogere, forfait. Deze forfaits verlichten de uitvoeringslasten voor de Belastingdienst en zijn dus wenselijk. Wel zou er kunnen gekeken worden naar het terugbrengen van het aantal forfaits naar 1. Hierdoor ontstaat er meer duidelijkheid over het af te trekken bedrag en neemt de uitvoeringslast af.
Een andere drempel binnen de aftrek voor specifieke zorgkosten zit in de factor waartegen de kosten afgetrokken mogen worden. Zolang het inkomen in de eerste schijf valt, mogen de specifieke zorgkosten afgetrokken worden met een factor 1,4. Zodra het inkomen stijgt voorbij deze grens is deze factor weer 1 waardoor er een drempel ontstaat. Om deze drempel weg te nemen, kan de factor waartegen de kosten afgetrokken worden, afgebouwd worden met het inkomen. Hierdoor stijgt de marginale druk van huishoudens die in het afbouwpad zitten.

Bron: Rijksoverheid